Azken hamarkadan arropa sortzeko eta kontsumitzeko ohiturak eta moduak errotik aldatu dira. Soberakinek eta multinazionalek sektorearen kontrola hartu duten bitartean, gero eta gehiago dira iraunkortasuna eta esklusibotasunaren alde egiten duten proiektu txikiak. Horixe da Bea Zapiainek eta Oier Gilek sortutako We Are Mer arropa marka berriaren funtsa, gizartean zabaldutako kontsumo ohituretan eragin nahi duena.
Nola erabaki zenuten proiektu hau hastea?
Bea: Oier diseinatzailea da eta ni erizaina. Pandemiaren ondoren, Oierrek proiektu bati ekiteko une egokia zela erabaki zuen, eta elkarrekin egitea proposatu zidan. Ilusio handia egin zidan. Marka jasangarri bat sortzea izan zen hasierako asmoa. Iazko udan hasi genuen proiektua, baina emaitza ez zitzaigun asko gustatu, eta horregatik dena aldatzea erabaki genuen. Iazko urrian hasi ginen proiektu berri honi forma ematen.
Oier: Janzteko orduan antzeko gustuak ditugula konturatu ginen. Horregatik erabaki genuen bioi gustatzen zitzaigun arropa egitea, horrela, biok erabili ahal izateko.
Erraza izan da proiektua martxan jartzea?
Oier: Inolaz ere. Lehen proba ez zitzaigun ondo atera. Gainera, aurrera egin ahala konturatzen zara gauzak espero zenuena baino askoz konplexuagoak direla.
Bea: Jantzien diseinuaz gain, honelako proiektu batek enpresa bat sortzea eskatzen du, baita bidean ikasi behar izan ditugun beste gauza asko ere. Denbora asko inbertitu dugu, baina gogo handia dugu jendeak gure lana ezagut dezan.
Zer jantzi mota sortzea pentsatu duzue?
Bea: Eguneroko arropa izatea nahi dugu. Edozein egunetan erabil daitezkeen gauzak, denbora-mugarik gabe, adibidez alkandorak. Normalean jantzi sinpleak izatea gustatzen zaigu. Oversize joerako jantzi asko sortu ditugu, bioi asko gustatzen baitzaigu horrela janztea.
Oier: Diseinuak egiterakoan, geure gustuetan oinarritzen ari gara egunerokoan zehar zer behar dugun pentsatuz. Oinarri beretik abiatuta, emakumeen eta gizonen jantziak sortzen ditugu.
Marka jasangarria izateak bezero gehiago lortzen lagunduko dizuela uste duzue?
Oier: Gure erronka nagusia proiektua jasangarria izatea zen, oso mugatzailea izan gabe. Era berean, ez dugu marka jasangarriaren estereotipoan sartu nahi, guztiek partekatzen baitute pixka bat estetika. Oso interesgarria iruditu zaigu enpresa iraunkor bat sortzeko bidean aurkitu ditugun aukera guztiak.
Bea: Gure marka sortzeko “destcok” ehunak erabili ditugu, hau da, beste marka batzuetako ehun soberakinak. Horrela, gure jantziek beste marka jasangarri batzuen ehunik ez izatea lortzen dugu, lihoa adibidez. Konturatu gara beste aukera asko daudela.
Beste xehetasun garrantzitsu bat da bezeroak erosketa egin ondoren ekoizten direla arropak, ezta?
Bea: Hori da, negozio jasangarri bat sortzeko beste modu bat da, gainprodukzioak saihesten baitira. Horrela, behar duzuna bakarrik gastatzen duzu, eta hasieratik gure ideia ez da izan ekoizpen masiboak sortzea, kontrakoa baizik. Horrek ere produktua bereziago egiten du, bezeroa berarentzat bakarrik sortutako jantzi bat erosten ari baita. “Destock” ehunak izateak aukerak mugatuagoak izatea eragiten du, eta, beraz, ez dago ehun berarekin egindako pieza askorik, eta hori erakargarria da jendearentzat.
Oier: Guk proposatzen duguna arropa kontsumitzeko beste modu bat da, eta hemen ez gaude oso ohituta gaur egun. Hala ere, duela ez asko, gure gurasoek edo aitona-amonek jostunarengana joateko ohitura zuten, eta beren gustuen, beharren edo aurrekontuaren arabera zerbait sortzeko ohitura. Hori dela eta, uste dugu gure marka iraganeko ohitura onak berreskuratzeko modu bat dela, izan ere, baliteke azken urte hauetan arroparen munduan izan diren aldaketak aproposenak ez izatea. Horrela, iraganeko onena aurrerapen berriekin konbinatzen dugu. Beste modu batera kontsumitzen ikasi behar dugu, beste herrialde batzuetan egiten duten bezala. Hemendik kanpo askok aukeratzen dute kate handietan ez kontsumitzea eta arroparen jatorriari buruz informatzea. Guk geuk, proiektu honi esker, kontsumitzeko modu berri bat deskubritu dugu.
Proiektuaren zein fasetan zeundeten oraintxe bertan?
Bea: Egia esan, oraindik 0 puntuan gaude, aldapa aurreko lautadan. Oraintxe bertan, publizitatea egiteko estrategiak planifikatzen ari gara, etorkizunean salmentak ekarriko dizkigulakoan baikaude.
Orain, hasieratik ikusita, zer helburu dituzue etorkizunari begira?
Bea: Oraintxe bertan guk ekoizten dugu gure tailerrean. Etorkizunean guretzako lan egingo duen jendearekin tailer bat osatzea gustatuko litzaiguke. Gustatuko litzaiguke hemendik kanpo gure jantziak ekoizteko tailer bat bilatu behar ez izatea, hemengo jendearekin egitea baizik. Horrela, gu diseinuaren eta kudeaketaren atalaz arduratuko gara, eta joskintzako profesionalak izango lirateke guretzat lan egingo luketenak, betiere kalitateak eta akaberak zainduz. Asko axola zaigu marka nazioartekotzea, uste baitugu gure bezero potentziala beste herrialde batzuetan egon daitekeela, beste modu batera kontsumitzeko ohitura duten herrialdeetan.
Oier: Oso interesgarria iruditzen zaigu joskintzaren sektorean lan aukerak sortzea, azken urteotan sektore horretan lanpostu asko galdu direla uste baitugu. Oso ideia ona iruditzen zaigu gure tailerrari esker, egun jakin batean bizimodua ateratzeko beste irtenbide bat bilatu behar izan zuten hemengo jostunei lana eskaini ahal izatea.
