Doinua: Langile baten semea naiz ni
Egilea: Manu Goiogana Bengoetxea
1)
Bi euskaldunen semea naiz ni
ni ere euskaldun,
nahiko nukeena aldiro nire
lehen hizkuntzan jardun.
Traba ugari daudela
nahiz eta dugun ezagun
bada garaia gure motxila
arindu dezagun.
2)
Erabileraz egin ondoren
aski analisi
salbatzaile on gisa mugitu
ginen bizi-bizi;
egin ginen Belarriprest,
egin ginen Ahobizi:
ardurak beti norbanakoon
gainera lehenbizi.
3)
Euskara ito egin daiteke,
ez da agortuko,
erabilerak, beraz, kalterik
ez digu sortuko.
Nahiz eta denok Hitzekin
beharra dugun aitortuko
ogia euskaraz erosiz soilik
ez da deus lortuko.
4)
Erakundeek jarraitzen dute
egiten entzungor
hartu beharrean behar diren beste
neurri eraginkor.
Arduradunen postuek
nola ardura duten zor
ni adibide batzuk bertsotan
salatzera nator.
5)
Diru-laguntzak dira hedabide
askoren sostengu
baina Lakuan erdarazkoak
dira nabarmendu.
Hor erabaki behar da,
nori eman, nori kendu, …
letrez ulertu nahi ez duenak
zifrez ulertzen du.
6)
Zifrekin segiz, Laudion hara
nolako ranking-a,
elebakarrek hizkuntza zailak
sailkatuz egina.
Ikasten egingo zuen
sekulako ahalegina
toga daraman hark arrazoiak
bilatzen adina.
7)
Ez dago jarri beharrik, ordea,
kanpora begira
Irunen ere udaltzainekin
zenbat tirabira!
Behingoz lortzean lege bat
eskubideen neurrira
epaitegiak tentakuluak
bilakatzen dira.
8)
Nonbait ez da hain derrigorrezko
Irunen euskara,
erabilera baxua baita
dioten erara;
etengabe doa behera
hamarkadaz hamarkada
eta Udala horren konplize
nabarmenena da.
9)
Nik segiko dut ogia beti
euskaraz erosten,
euskararekin eta euskaraz
pizten eta pozten,
baina noiz arte ariko
gara petatxuak josten
arduradunek ez dutelako
besterik adosten?
baina noiz arte ariko
gara petatxuak josten,
erabakiak hartu beharrean
ogia erosten?
