Doinua: “Azaroa ate joka”
Egilea: Egoitz Zelaia Perez
1)
Azaroa ate joka
ari da axolagabe
iparraldeko haizea
sartzen hasi da herabe.
Azken aldian lanera
noala, presarik gabe,
Dunbarriak, goizean goiz,
izan ditut parez pare…
Egunsentiak sekula
baino ederrago daude.
2)
Marea gora. Etxetik
usain daiteke kresala
lainoak metatu dira
marrazten argi-itzala.
Nik ikusteko moduan
utzi du gutun-azala.
Arratsaldez ikusi dut
poteatzen genbiltzala
pena edaten ardoa
izanen balitz bezala.
3)
Begiratzen du herriko
zure argazkietara
behar bada zu bilatzen,
zu aurkitzen, behar bada…
Aietetik hona nola
aldatu den begirada.
Tarteka entzuten diot:
“arras erraz ohitu gara
bake asmorik gabeko
bake garai honetara”.
4)
Begiak nahigabetuak
eta bozean dardara
burua ezin altxatu
darama azken bolada.
Noizbehinka perfilatzen du
irri baten ingerada.
Lau hormen artean preso
duenarentzat alaba,
nonbait, bizitza laburra
eta pena luzea da.
5)
Hurbilketei begiratuz
bada aski datu dantza
zurrumurruei ematen
ari zaie egiantza
mugimenduak daudela
eta badu konfiantza
burumakur dabil baina
ez du guztiz galdu, antza,
noizbait etxera sartuko
zarenaren esperantza.
6)
Bederen nahiko zintugun
hemendik ahalik hurbilen.
Urte eta erdi pasa
ez zaituela ediren
hurrengoa noiz ote den
ez dakit oso argi den
amarekin joateko
ideiarekin nenbilen
ea bisitak lehen bai lehen
lehenera itzultzen diren.
