Leihotik

Doinua: Hogeigarren urtera

Egilea: Iker Altuna Albisu

Sorta hau izen bereko 2zio taldearen kantuan oinarritua dago.

1. Gela zuri batean
egunak dira beltz;
ospitalea etxe,
osasuna amets.
Makina bati lotu
behar derrigorrez,
gaitzarentzat adinik
ez dago tamalez.
Makina bati lotu
behar derrigorrez,
horrela bizi ziren
Miren eta Amets.

2. Bertsua bazen ere
bien dolamena,
diferentzia bat zen
aski nabarmena.
Ametsek zuen ustez
oherik onena,
ez politena eta
ez erosoena.
Ametsek zuen ustez
oherik onena,
ganberako leihoa
ondoan zuena.

3. Biak egonagatik
gelan preso katez,
leihoa ihesbide
bat zuten, izatez.
Miren uros izan zen
garai luze batez,
Ametsek deskribatzen
zion dena artez.
Miren uros izan zen
garai luze batez,
mundua ikusten zuen
Ametsen bitartez.

4. “Arreta jar dezagun
zuhaitz-adaxketan,
han txori bat kantari
dabil jostaketan.
Zabalera begira,
zabalguneetan;
ume bat zoriontsu
dabil gordeketan.
Zabalera begira,
zabalguneetan;
bizia sentitzen da
txoko guzietan”.

5. Asteburuan eta
astean, orobat,
arreta zuzentzen zen
aldiro leihorat.
Bidaiatu nahi zuten
gelatik kanporat,
beren bizi dorpea
ahanzteko erabat.
Bidaiatu nahi zuten
gelatik kanporat,
hala egiten zuten
munduarekin bat.

6. Baina denborak Miren
zuen erasana,
eta sumatzen ari
zen kontraesana.
Dolu zuen leihorik
hurbil ez izana,
irudikatu behar
Ametsek esana.
Dolu zuen leihorik
hurbil ez izana,
pixka bat pisuago
zen zeraman zama.

7. Amets usaintzen hasi
zen giro goibela,
eta azpimarratu
zion behin honela:
“Sekula ez ahantzi ber
atakan gaudela,
nire bi begi hauek
zureak direla.
Sekula ez ahantzi ber
atakan gaudela,
eta biok izate
bakarra garela.”

8. Baina Miren zegoen
zalantzaz josia,
hark ere nahi baitzuen
ikusi ortzia.
Galdera bilakatu
zen diagnosia:
ez al dut nik merezi
hark duen dosia?
Galdera bilakatu
zen diagnosia:
ez al da auzokide
txarra jelosia?

9. Azken horrek, tamalez,
pertsona noizetik
noizera kolpatzen du
barren-barrenetik.
Amets behatu zuen
hurbil-hurbiletik,
eta pentsatu zuen:
“Ken zaitez paretik!”
Amets behatu zuen
hurbil-hurbiletik,
eta haren bihotza
eten zen kolpetik.

10. Leihoraino hurbildu
zen goizean goizik,
eta ezin ulertu
Mirenek zipitzik.
Ez zuen deus sentitzen
harridura baizik,
ezin zuen atera
mingainetik hitzik.
Ez zuen deus sentitzen
harridura baizik,
leihotik haratago
ez zegoen fitsik.

Utzi erantzuna

Zure e-posta helbidea ez da argitaratuko. Beharrezko eremuak * markatuta daude