Zalantzarik gabe, Behobia-Donostia inguruko lasterketa ezagunenetako bat da. Hori dela eta, milaka dira edizio bakoitzean pilatzen diren istorioak eta bizipenak. José Antonio Gómez de Arribak ondo daki zein den 20 kilometroak egin osteko sentsazioa. Aurten bere hamabigarren Behobia-Donostia izango den lasterketan parte hartuko du eta lasterketaren eguna iristeko irrikan dago.
Nola zaude Behobiaren edizio berri baten atarian?
Egia esan nahiko ondo nago, baina ez da nire helburu nagusia oraintxe bertan. Hala ere, Behobiara oso sasoi onean iritsiko naizela uste dut, Valentziako Maratoia prestatzen ari bainaiz, bi aste geroago izango dena. Horregatik, berriro korritzeko gogoz eta ilusioz nago, urte batzuk baitaramatzat Behobia-Donostia korritzen ez dudala, eta egia esan, lasterketa berezia da.
Erraza al da Behobiaren prestaketa eta maratoi baten prestaketa uztartzea?
Bai, egia esan, elkarrizketa eskatu zenidanetik, berriro korritzeko gogoa sortu zitzaidan, nahiz eta data aldetik ez zitzaidan ondo etortzen. Antolakuntzari eta klubean egin dituzten mugimenduei esker, azkenean 2023ko ediziorako dortsal bat lortu ahal izan dut. Parte hartzeko gogo handia dut, fisikoki oso ondo egongo bainaiz eta etxean korrika egitea beti da berezia, are gehiago Behobia bezalako zerbait bada, lasterketa horrek mugitzen duen guztiarekin.
Behobia-Donostia lasterketa berezia dela esan ohi da. Zergatik?
Publikoak berezi egiten du. Espainiako edo munduko beste edozein tokitan korrika egin dezakezu, baina hemengo publikoa berezia da. Lasterketako lehen metrotik Donostiara iritsi arte jendea animatzen ikusten duzu. Ibilbide osoan jendea ikusten duzu etengabe eta konturatu gabe helmugaraino eramaten zaituzte.
“Ibilbide osoan jendea ikusten duzu etengabe eta konturatu gabe helmugaraino eramaten zaituzte”
Bidasoko korrikalari batentzat are bereziagoa da hitzordua, ezta?
Egia esan, parte hartu ahal izan dudan azken urteak eta sailkapeneko lehen postuetan sartzeko aukera izan dut, Irun zeharkatzen lehenengoetakoa naizenez, animo asko iristen zaizkizu ikusleen aldetik. Hori dela eta, oso polita eta berezia da.
Ibilbideak, ordea, ba al du konplexutasunik?
Bere gogortasuna duen lasterketa da. Atera bezain laster, Nafarroa etorbidea, Gipuzkoa etorbidea eta Arretxe gaina topatuko dituzu. Gero Gaintxurizketa dator eta azkenik Mirakruz gaina igo behar duzu. Lasterketa gogorra da gora eta behera horien guztiengatik, baina ikusleek sortutako giroa dela eta, gogortasuna bigarren mailara pasatzen da.
Orain arte 11 Behobia-Donostia lasterketa korritu izanak esperientzia ematen dizu edizio berri honi aurre egiteko?
Esperientzia ematen dizu, bai, baina horrelako lasterketa bati aurre egiteko garrantzitsuena daramazun prestakuntza da. Nik, lehenengo urteetan, giroagatik eta lagunekin batera parte hartzeagatik korritzen nuen, baina berariaz prestatu gabe. Parte hartu dudan azken urteetan banuen maila bat, eta benetan nahi nuen bezala lehiatu ahal izan dut. Kontua lasterketa hasieratik bukaeraraino gozatzea da, bakoitzak bere mailan.
Lasterketa batean lortutako markek presio handia sortzen al dute?
Azkenean, eguraldia edozein probatan korrikalariok beti baldintzatzen gaituen zerbait da, aurretik lortutako denborak begiratzen dituzulako edo jendeak korrika egingo ote duzun galdetzen dizulako. Beti saiatzen zara ahal duzun onena egiten, baina, azkenean, lasterketak zure lekuan jartzen zaitu.
Nola konbinatuko dituzu entrenamenduak Valentziako Maratoiaren prestaketekin?
Entrenatzailearekin hitz egin dut Behobiaren aurreko aste hauek planifikatzeko. Lasterketaren aurreko astea, Behobia korrika egitera fresko-fresko iristeko deskarga astea izango da. Kalean ere igartzen da data badatorrela, irailetik aurrera askoz jende gehiago ikusten baita kalean korrika. Bai, egia da esperientziarik gabeko jende asko ikusten dela, proba gutxi prestatzen duena, eta nik jendea animatuko nuke urte osoan maila mantentzera. Proba gogorra denez, prestakuntza ona behar da. Ni urte osoan entrenatzen naiz, baina garaiaren arabera maila jaisten dut. Ia 10 aste daramatzat Valentziako Maratoia prestatzeko entrenatzen eta horri esker oso ondo iritsiko naiz Behobiara.
Zer helburu dituzu Behobia-Donostia honetarako?
Oraindik ez dakit zer helburu dudan. Orain arte daukadan markarik onena ordubete eta 6 minutukoa da, eta hobetu egin nahi nuke, hori egiteko moduan nagoela uste baitut. Lehen postuetatik ahalik eta hurbilen egoten saiatuko naiz. Polita da Irungo lehena geratzea, eta sailkapenean dagoeneko 16. postua badut, ea hobetzea lortzen dudan.
Behobiaren ondoren, Valentziako Maratoia izango da hurrengo helburua?
Maratoia hiru aste geroago da. Behobiaren ondorengo astea errekuperaziokoa izango da, hainbeste igo eta jaitsi, muskuluak jota uzten baitzaitu lasterketak. Espero dezagun Behobian parte hartzea ez izatea zerbait negatiboa, kontrakoa baizik, eta prestaketan laguntzea, eta, batez ere, mentalki, lehiaketaren aurreko azken asteei aurre egiteko.
Zer lortu nahiko zenuke Valentziako Maratoian?
Lehen denborez hitz egiten genuen bezala, iaz ere korritu nuen proba hori eta 2 ordu eta 23 minutuko denbora egin nuen eta aurten marka hori hobetzea izango da helburua. Horregatik, aste hauetan oso gogor entrenatzen ari naiz, eta gainerakoak ere bereziki gogorrak izango dira.
Zer aholku emango zenioke atletismoaren munduan hasi nahi duen bati?
Plaiaundiko pistetan gaudela aprobetxatuz, esango nieke, ikus daitekeenez, gaztetxoen eta helduen taldeak daudela, eta, beraz, ez dago aitzakiarik kirol honetan hasteko. Entrenatzera irteteaz eta jendearekin egoteko aukeraz gain, klubeko entrenatzaileek zure prestakuntzan laguntzen dizute.
Zein dira zure epe luzeko helburuak kirol mailan?
Orain arte bezala jarraitzea gustatuko litzaidake, egiten dudanaz gozatzen. Ni asko dibertitzen naiz entrenatzen. Ez naiz honetaz bizi, baina ondo pasatzeaz gain, fisikoki mantentzen laguntzen dit eta horrek ere laguntzen dit nire eguneroko bizitzan. Kirola egiteak gauza guztietan laguntzen dizu, bizimodu bat da. Beraz, urte batzuk barru orain bezala ikusi nahiko nuke neure burua.
“Urte batzuk barru orain bezala ikusi nahiko nuke neure burua”
